co-creating international music exchange

door Sandra Gevaert

“The Jazz World Cafe brings together musicians and supporting organizations to have a meaningful conversation on how to co-create international music exchange. An initiative of Sandra Gevaert and pianist Rogier Telderman’s Powered by TINC, a foundation that aims to shape a sustainable musical landscape for music creators.”

Het idee voor het Jazz World Cafe kwam voort uit mijn wens om twee werelden waarin ik leef en werk samen te brengen: participatief leiderschap en muziek. Het vond direct weerklank bij Rogier met wie ik al langer onderzoek hoe we de muziekwereld bottom-up kunnen vernieuwen. Het resultaat is een concreet concept waarin we het gesprek hosten tussen alle betrokkenen in de muziekwereld om bottom-up innovatie en co-creatie te bevorderen.

Lees verder →

door Lieven Callewaert

Volgende maand wordt een artikel van mezelf en mijn collega Jaap Schaveling gepubliceerd. Daarin praten we over ‘transcend and include’… Al vele jaren zijn we hierrond bezig, en het principe is eigenlijk heel eenvoudig. Er is een ‘logica der dingen’. Alles begint bij onszelf. Een goede persoonlijke huishouding, gezondheid van geest en lichaam, stelt ons in staat om met positieve energie in de wereld te staan, toch?

Als je dit goed doet, dan ontstaat een spontane openheid en aantrekking tot anderen; dan kom je in verbinding, en “overstijgen” we ons eigen goede ikje; ontstaat ons vermogen tot verbinden en samenwerken. Heerlijk, hoe natuurlijk dit is. Maar hier begint het. Al te vaak vergeten we in relaties eerst voor onszelf te zorgen, voldoen we aan alle verwachtingen van anderen en vergeten we onze eigen primaire noden, en even later, staan we terug aan de beginstreep… herkenbaar???

Transcend and include betekent de kunst van het opbouwen, en zien dat een eigen gelukkige en stralende ik een noodzakelijke voorwaarde is voor het goed verbinden met anderen. Dit vraagt voor velen van ons een omdenken, maar wel een cruciaal omdenken. Als ik goed voor mezelf zorg, dan zorg ik ook goed voor de ander weten we wel, maar in alle drukte en verwachtingen van de omgeving is dit het eerste wat we uitstellen. Goed eten, een genietmoment, rust voor onszelf, GEEN volle agenda, als basis voor effectiviteit…

Lees verder →

In onze huidige tijdsgeest is het “not done” nee te zeggen tegen samenwerken. Het hoort dat je samenwerkt, want dan sta je open voor de ander, maak je mee deel uit van het grotere geheel, toon je dat je interesse hebt. Dus het klinkt ook goed als het wordt genoemd, ja, we gaan zelfs investeren in training om het te verbeteren.
Terwijl we veel tijd stoppen in training en ontwikkeling van vaardigheden voor communicatie, samenwerking en leiderschap, begin ik vanuit de praktijk meer en meer te zien dat het gaat om een juiste verhouding van enkele kritische elementen: een talent van samenwerking zal maar tot uiting komen als er zowel bereidheid is om die te ontvangen EN een behoefte om er ook echt iets mee te doen. Deze laatste twee zaken blijken veel moeilijker te zijn dan het aanleren van vaardigheden, omdat we ze zelf niet onder controle hebben en daarin afhankelijk zijn van anderen. Dus we durven eigenlijk geen nee te zeggen. De echte vraag in samenwerking is feitelijk omgekeerd: waar zeggen we echt JA tegen?

Het noemen van samenwerking is eenvoudig. Het daadwerkelijk doen, uitvoeren, be-leven, is een heel ander paar mouwen. Het vraagt risico, betrokkenheid, openheid, kwetsbaarheid, en bovenal, vertraging. En in deze snelle tijd van communicatie en informatie is zeker dit laatste niet evident.

Lees verder →

In mijn bijdragen aan de ontwikkeling van organisaties de afgelopen periode kwam voortdurend dezelfde vraag terug: “hoe kunnen we collectief leren en onze organisatie of community als geheel ontwikkelen?”

De focus op ‘ieder voor zich’ en het nastreven van maximaal individueel succes heeft een keerzijde. Zelfs in communities waar mensen vrijwillig aan bijdragen merkte ik onlangs een sterke drang van mensen om zichzelf en hun eigen werk te promoten en minder bereidheid om te investeren in het collectief. Ik realiseerde me dat het precies deze dynamiek is waardoor mensen afhaken. Als je je hiervan bewust bent, in jezelf en in het geheel, dan is er een kans om dit te keren. De vraag is: hoe overstijg je het individuele belang van waaruit we elkaar vooral beconcurreren en worden we ons bewust van de waarde van de verbinding in een community of organisatie? Wat is er vervolgens nodig om hierin samen te leren en ontwikkelen en wat kan ieder daar zelf aan bijdragen? Deze vragen zijn zeer relevant in deze tijd en daarom wil ik er graag bij stil staan zo vlak voor het einde van het jaar.

Zolang we individuele ontwikkeling van mensen en de ontwikkeling van het geheel, van het team, de organisatie of de community los van elkaar blijven bezien missen we een cruciale factor voor succes en geluk. Door alleen in onszelf te investeren en ons niet bewust te zijn van het belang van onze bijdrage aan het grotere geheel verarmen we zowel onszelf als onze omgeving.

Lees verder →

Welkom iedereen, na deze heerlijke vakantietijd; is mooi om te horen hoe iedereen energiek terugkomt, juiste intenties, veel willen, weinig moeten; nog net voor de hectiek van september, niet vervallen in de reactieve routines van geplande agenda’s, geleefd worden en vooral veel moeten en minder willen.
Deze vakantieperiode geeft voor het eerst ook een bijzondere nasmaak; het was warm. Heel warm; en droog. Heel droog. Heerlijk toch, als je vakantie hebt? Voor het eerst van mijn leven heb ik echter een week van volle zon meegemaakt, verscholen achter mist. Of liever rook, rook van vele bosbranden op de westkust van Canada. Onwerkelijk, en waar nu al door de mensen wordt gezegd: “dit is het nieuwe normaal”… In Europa, hetzelfde verhaal…

Lees verder →

Ze waren precies zoals ze voor mij moesten zijn op dat moment. De mix van aangebrachte inhoud, introspectie en uitwisseling, van samen en alleen, van voortbouwen op en kennismaken met, … dat zat helemaal goed. Daarenboven was het kader top en het gezelschap meer dan aangenaam.  Kortom, alles was aanwezig voor een mooie, sterke en inspirerende ervaring. Dat is het dan ook geworden. Met veel dank voor jullie zorgzame aanwezigheid, het delen van wijsheid en vooral het geven van het vertrouwen aan de groep en het proces. Voor mij was dat het levende bewijs dat het werkt.  Jullie leefden je aanpak voor en toonden zo – nog meer dan door het uit te leggen – wat theart of hosting inhoudt. Sterk, mooi en heel fijn om mee te maken.

Ik vond daarbij ook heel erg mooi om de U-curve te zien die we samen als groep doorgegaan zijn in drie dagen.  Haast letterlijk klom ik dag 3 omhoog in de richting van een nieuwe aanpak en een nieuw houvast. Ja, zo zou ik het doen.

Ik ben naar huis gereden met een warme herinnering aan het weldadige driedaagse bad dat deze groep gevormd had.

AOPL was een fijne ervaring. Ik denk nog regelmatig terug aan inzichten van die dagen. Ik probeer nog regelmatig om terug te grijpen naar de handvaten die ik daar heb weten ontstaan in verschillende vormen. Jullie voorbeeldgedrag en houding is daarin van groot belang.

Tom Wouters – Komosie

Ben je op zoek naar nieuwe manieren van samenwerking over organisatiegrenzen heen of hoe je groepen met een grote diversiteit tot verdieping en vernieuwing kunt laten komen? De Art of Particpatory Leadership speelt in op een groeiende behoefte aan participatieve processen waarin mensen uitgenodigd worden om actief mee te doen en vanuit hun intrinsieke motivatie verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen bijdrage aan de organisatie of het grotere geheel.

De Art of Participatory Leadership gaat over het leiden, bijeenbrengen en betrekken van groepen… Bekijk ons filmpje hier, waarin de trainers en deelnemers vertellen over de training.